Dzień Dobry,
Zapraszam na subiektywne zestawienie top 10 Wieści z Rosji.
A w dzisiejszym zestawieniu:
Miejsce 10 – Problemy z rosyjskim LNG
Nałożenie ostatnich sankcji USA na rosyjski przemysł LNG stworzyło zagrożenie dla realizacji celów rosyjskiego rządu, jakim jest wyprodukowanie 100 mln ton LNG do 2030 roku. Aby rozwiązać problem w obecnych warunkach, producenci będą musieli poradzić sobie nie tylko z problemami technologicznymi, ale także znaleźć nowych nabywców, tankowce i zbudować nowe schematy logistyczne.
Nowa fala amerykańskich sankcji wymierzonych w rosyjskie projekty LNG postawiła pod znakiem zapytania rządowy cel wyprodukowania 100 mln ton LNG do 2030 roku. Już w 2022 r., po utracie dostępu do zachodnich technologii i sprzętu, rosyjskie władze obniżyły prognozę produkcji LNG do 2035 r. ze 140 mln do 80-120 mln ton. W ciągu następnych dwóch lat wydawało się, że Rosja częściowo przezwyciężyła swoje ograniczenia technologiczne, ale po tym nastąpiła ostrzejsza runda sankcji ze strony Stanów Zjednoczonych.
Tym razem na Liście SDN znalazły się konkretne projekty, które zniszczyły lub niezwykle skomplikowały realizację kontraktów na dostawy gazu i fracht gazowców. Na przykład sankcje wobec należącej do NOVATEK-2 instalacji Arctic LNG-2, gdzie na początku tego roku miał rozpocząć pracę pierwszy pociąg skraplający o pojemności 6,6 mln ton, zniweczyły dotychczasowy schemat logistyczny projektu, który zakładał przeładunek LNG na pływające statki magazynowe w Murmańsku i na Kamczatce. Sankcjami objęto operatora projektu przyszłej fabryki w Ust-Łudze, Ruskhimalliance oraz jakuckiego projektu Alberta Avdolyana Globaltek. Z dużym prawdopodobieństwem te same ograniczenia zostaną nałożone na wszystkie przyszłe projekty LNG.
„Przede wszystkim uwidoczniła się słabość rosyjskiej floty tankowców LNG, dlatego Arctic LNG-2 nadal nie jest w stanie rozpocząć dostaw. Ponadto konieczne jest stworzenie nowych łańcuchów dostaw i szlaków płatniczych, które są niezależne od krajów zachodnich. Dopiero po rozwiązaniu tych problemów będzie można mówić o perspektywach kolejnych projektów LNG w Rosji, takich jak Murmańsk LNG, Baltic LNG, Ob LNG i inne – tłumaczy jeden z uczestników rynku.
Według handlowców, teraz nawet chińscy i indyjscy duzi nabywcy nie są gotowi na przejęcie towarów z objętych sankcjami projektów, ponieważ obawiają się wtórnych ograniczeń. Prawdopodobnie w pierwszej kolejności nowe rosyjskie projekty będą musiały sprzedawać LNG na miejscu z dużym dyskontem. Alternatywą jest utworzenie specjalnych importerów ze strony kupujących do pracy z rosyjskimi towarami, co ponownie implikuje zniżkę.
Miejsce 9 -Zysk netto Gazprom Niefti spadł o 15% w 2023 r.
Zysk netto Gazprom Oil według MSSF w 2023 r. wyniósł 641 mld rubli, czyli o 14,7 proc. mniej niż w 2022 r., podała służba prasowa spółki. Gazprom Nieft’ tłumaczył spadek wskaźnika zmianami parametrów makroekonomicznych, wzrostem ceł monopoli naturalnych oraz wzrostem obciążeń podatkowych.
W komunikacie prasowym czytamy, że przychody firmy w ubiegłym roku wyniosły 3,52 bln rubli, co oznacza wzrost o 3,2% w ujęciu rocznym, co jest rekordowym wzrostem przychodów firmy. W 2023 r. skorygowana EBITDA (zysk przed odsetkami, podatkiem dochodowym, deprecjacją i amortyzacją) Gazprom Niefti spadła o 6,8 proc. rok do roku i wyniosła 1,32 bln rubli, przy wolnych przepływach pieniężnych w wysokości 400,5 mld rubli, czyli o 71,7 proc. więcej niż w 2022 r.
W pierwszym półroczu 2023 r. zysk netto Gazprom Niefti wyniósł 304,413 mld rubli.
5 marca prezydent Rosji Władimir Putin wydał dekret zezwalający strukturom Gazpromu, w tym Gazprombankowi, Gazprom Niefti i Gazprom Energoholding, na określenie ilości informacji, które mają zostać ujawnione.
Miejsce 8 – Rosja 4 potęgą gospodarczą w 2030
Rząd przedstawił prezydentowi pierwsze raporty na temat tego, jak Biały Dom zamierza realizować swoje instrukcje wydane w ramach orędzia do Zgromadzenia Federalnego. Aby osiągnąć te cele, jak wynika z wczorajszego posiedzenia, gospodarka musi rosnąć w tempie co najmniej 2% rocznie ze stopniowym przyspieszeniem do 3% rocznie (czyli więcej niż obecne prognozy) i dodać łącznie 20% do 2030 roku. Recepty na osiągnięcie takiego wzrostu gospodarczego były już wczoraj powszechnie znane: zapewnienie wzrostu inwestycji, zwiększenie wydajności pracy, wspieranie produkcji przemysłowej oraz pośrednie stymulowanie popytu krajowego poprzez środki wsparcia społecznego.
Propaganda głosi, że Federacja Rosyjska może stać się jedną z czterech największych gospodarek świata pod względem parytetu siły nabywczej (PPP, obecnie na piątym miejscu). Niezbędna do tego trajektoria została już obliczona w Białym Domu na wczorajszym posiedzeniu. Według pierwszego wicepremiera Andrieja Biełousowa cel ten jest możliwy do osiągnięcia do 2030 r. przy zrównoważonym wzroście PKB na poziomie co najmniej 2% rocznie ze stopniowym przyspieszeniem do 3% do końca tego okresu. W sumie, jak podsumował, w okresie do 2030 r. konieczne jest zwiększenie PKB o ok. 20 proc.
Analitycy rosyjscy nadal oceniają możliwą dynamikę PKB bardziej powściągliwie: konsensus prognoz Banku Centralnego, zaktualizowany 13 marca, zakłada wzrost PKB na poziomie 1,8% w 2024 r. i 1,5% w latach 2025-2026. Zaktualizowana nieco wcześniej konsensus prognoz FocusEconomics zakłada wzrost gospodarczy na poziomie 1,8% w tym roku, 1,3% w latach 2025-2026 i 1,2% w latach 2027-2028.
Miejsce 7 – Największa rosyjska linia lotnicza cargo rozpoczęła likwidację floty samolotów
AirBridgeCargo, największa rosyjska linia lotnicza cargo w przeszłości, zaczęła zwracać importowane samoloty ich właścicielom po zawieszeniu lotów. Przewoźnik wysłał pierwszego Boeinga 747 do Szanghaju do chińskiego leasingodawcy EGM (Bank of China Aviation) –przedstawiciel firmy.
W niedalekiej przyszłości drugi Boeing, który znajduje się we flocie linii lotniczych, również trafi do Chin – informuje źródło publikacji. W sumie AirBridgeCargo posiadał trzy Boeingi, które wydzierżawił od NWZ. Leasingodawca odzyskał jeden z nich jeszcze w 2022 roku na tle sankcji: samolot znajdował się wówczas w Hongkongu.
Ze względu na brak zwrotu dwóch pozostałych samolotów, leasingodawca złożył pozew przeciwko rosyjskim liniom lotniczym w sądzie w Nowym Jorku w 2023 roku i wygrał proces. AirBridgeCargo zostało zobowiązane do zapłaty 406 milionów dolarów, ale firma nie sprecyzowała, czy zwrot samolotu zaneguje potrzebę tej płatności.
Przed rozpoczęciem wojny w Ukrainie AirBridgeCargo był uważany za największą towarową linię lotniczą w Rosji. W 2021 r. stanowił 43% rosyjskich przewozów lotniczych, czyli 639 tys. ton ładunków. Firma eksploatowała wyłącznie zagraniczne samoloty produkowane przez Boeinga.
Obecnie we flocie firmy pozostaje 11 frachtowców Boeing 747-8, cztery Boeingi 747-400 i jeden Boeing 777. Większość z nich stoi bezczynnie na lotnisku Szeremietiewo od ponad dwóch lat.
W 2022 roku Stany Zjednoczone nałożyły sankcje na 12 samolotów AirBridgeCargo, zakazując im obsługi za granicą. Jednocześnie od stycznia 2024 r. wszystkie samoloty linii były nadal zarejestrowane na Bermudach.
W marcu br. AirBridgeCargo ogłosiło, że chce wznowić przewozy z wykorzystaniem krajowych Ił-96, które rosyjski przemysł lotniczy zdecydował się przywrócić do lotów w kontekście sankcji. Pierwszy lot do Chin miał zostać zorganizowany latem, ale wtedy samoloty niespodziewanie przeniesiono do innej rosyjskiej linii lotniczej – Sky Gates, spółki zależnej linii lotniczych Red Wings należących do Rostecu.
Miejsce 6 – Zdjęcia satelitarne pokazują masową ekspansję cmentarzy wojskowych w Rosji
Liczba pochówków na cmentarzach związanych z elitarnymi jednostkami rosyjskiego Ministerstwa Obrony i najemną grupą Wagnera gwałtownie wzrosła od początku wojny na Ukrainie, podaje The Telegraph.
Choć Rosja nie podaje liczb dotyczących liczby zabitych żołnierzy, zdjęcia satelitarne dostarczone przez Maxar Technologies potwierdzają zachodnie szacunki o znacznych stratach.
Na przykład tylko w jednej części cmentarza w Tuli liczba grobów wzrosła czterokrotnie między październikiem 2021 r. a kwietniem 2023 r. W tym samym czasie na sąsiednim cmentarzu Bogorodskoje pojawiła się zupełnie nowa działka, która potroiła się.
Oba cmentarze znajdują się w pobliżu Riazania, w zachodniej Rosji, gdzie stacjonują jednostki 106 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej. Jej oddziały brały udział w pierwszych bitwach wojny, a następnie w operacjach mających na celu zdobycie Bachmutu wraz z najemnikami Wagnera. Według szacunków zachodnich wywiadów w walkach o to miasto w obwodzie donieckim mogło zginąć nawet 20 000 rosyjskich żołnierzy.
Zdjęcia pokazują również znaczną rozbudowę Cmentarza Bliskiego w pobliżu Teodozji na anektowanym Krymie oraz Cmentarza Michajłowskiego w pobliżu Stawropola. Obaj są powiązani z 7 Gwardyjską Dywizją Powietrznodesantową, która walczy z Ukrainą od początku rosyjskiej inwazji. Jej oddziały wzięły udział w ofensywie na południu w okolicach Chersonia i Mikołajowa, gdzie poniosły ciężkie straty.
Dowódca dywizji, generał Andriej Suchowiecki, zmarł w marcu 2022 roku. W ubiegłym roku ta sama jednostka straciła 49 spadochroniarzy w ciągu jednego dnia w bitwie w pobliżu wsi Staromayorske w zachodnim obwodzie donieckim. Polegli byli uważani za elitę wojsk rosyjskich i służyli w 247 Pułku Powietrznodesantowym, który wchodzi w skład dywizji.
Innym powiększonym pochówkiem jest cmentarz Alabino, związany z 2 Gwardyjską Dywizją Strzelców Zmotoryzowanych. Brał udział w ofensywie na północy Ukrainy i w nieudanym oblężeniu Czernihowa. Podczas okrążenia w lutym 2022 r. zginęło ponad 150 bojowników jednostki, około trzystu dostało się do niewoli.
Zdjęcia satelitarne grobów są „uderzające”, w szczególności pokazując „ogromną cenę zapłaconą przez rosyjskie” wojsko za inwazję na Ukrainę, powiedział pułkownik Philip Ingram, były oficer wywiadu armii brytyjskiej i planista NATO.
„Nie jestem zaskoczony dramatycznym wzrostem liczby cmentarzy w pobliżu baz, ponieważ Rosja traci obecnie ponad 900 żołnierzy dziennie przy minimalnych zdobyczach terytorialnych. Świadczy o tym bitwa o Awdijiwkę, w której zginęło ponad 16 tys. ich żołnierzy” – powiedział.
Miejsce 5 – Zysk netto Rusal za 2023 r. zmniejszył się 6,4-krotnie
Zysk netto połączonej spółki Rusazgodnie z MSSF za 2023 r. spadł 6,4-krotnie, do 282 mln USD, podają TASS i RIA Novosti. Skorygowany zysk EBITDA za ubiegły rok spadł o 61,2%, do 786 mln USD.
Według raportu firmy, sprzedaż Rusal wzrosła o 6,6% do 4,16 mln ton w 2023 roku. Skorygowany zysk spadł o 90% do 73 mln USD.
W raportowanym okresie produkcja aluminium w Rusal wzrosła o 0,3% do 3,85 mln ton. Produkcja boksytu wzrosła o 8,6% do 13,38 mln ton, produkcja tlenku glinu spadła o 13,8% do 5,13 mln ton.
Rusal jest jednym z największych na świecie producentów aluminium pierwotnego i tlenku glinu. Przychody firmy za 2022 rok wyniosły 13,97 mld USD, a zysk netto 1,79 mld USD.
Miejsce 4 – Rząd rozszerza kryteria kontroli podatkowej
Kreml zatwierdził projekt ustawy, który ma zostać przedłożony Dumie Państwowej z ukierunkowanymi poprawkami do przepisów podatkowych i administracji. Główną nowością jest rozszerzenie parametrów monitoringu podatkowego poprzez obniżenie progów dostępu do niego przez firmy. Kryterium ich rocznego obrotu i majątku zostaje obniżone z 1 miliarda rubli do 800 milionów rubli, kwoty zapłaconych podatków — ze 100 milionów rubli do 80 milionów rubli.
Firmy, które przystąpiły do niego dobrowolnie (z szeregiem wyjątków) udostępniają organom podatkowym dostęp online do księgowości i rachunkowości podatkowej w zamian za zwolnienie z terenowych kontroli podatkowych. Jeśli służba podatkowa wykryje problemy z płatnościami do budżetu, uczestnicy monitoringu mogą uniknąć kary poprzez wyeliminowanie naruszeń.
Monitoring obowiązuje od 2016 roku i początkowo był przeznaczony dla dużych firm. Teraz, aby wziąć w nim udział, organizacja musi mieć co najmniej 1 miliard rubli w aktywach i obrotach, a także płacić co najmniej 100 milionów rubli podatków rocznie. W poprawkach proponuje się obniżenie tych progów do 800 mln rubli dla obrotu i aktywów oraz do 80 mln rubli dla zapłaconych podatków. Według Federalnej Służby Podatkowej w 2024 r. monitoring podatkowy prowadzony jest w stosunku do 568 firm z 20 branż (od tego roku – 128 nowych uczestników). 56 przedsiębiorstw to przedsiębiorstwa średniej wielkości. „Obniżenie kryteriów pozwoli większej liczbie firm przejść na tę formę kontroli podatkowej, w tym średnim przedsiębiorstwom” – wyjaśnia Federalna Służba Podatkowa.
Miejsce 3 –
Obroty handlowe Rosji w styczniu spadły w ujęciu rocznym o 12,8% do 48,7 mld USD, w tym eksport spadł o 14,2% (do 28,7 mld USD), a import o 10,6% (do 20 mld USD) – podała 14 marca Federalna Służba Celna. Dane wskazują na kompresję bilansu handlowego na początku roku – według szacunków banku centralnego z bilansu płatniczego w styczniu spadł on do 7,8 mld dolarów (wobec 10,9 mld dolarów w grudniu), w lutym liczba ta wzrosła nieznacznie do 9,1 mld dolarów. Zmniejszenie nadwyżki handlowej w porównaniu z końcem ub.r. było prawdopodobnie efektem zwiększonych restrykcji sankcyjnych oraz komplikacji rozliczeń między rosyjskimi firmami a zagranicznymi kontrahentami.
Z danych celnych wynika, że udział państw azjatyckich w handlu Federacji Rosyjskiej wzrósł do 74% na koniec ubiegłego roku – 72%
Udział surowców mineralnych w eksporcie pozostał na porównywalnym poziomie (61%), a następnie metale i wyroby metalowe z udziałem na poziomie 14,8%). W imporcie „maszyny, urządzenia i inne towary” stanowiły 50,2%, produkty chemiczne – 19,5%, produkty spożywcze i surowce do ich produkcji – 13%.
Przypomnijmy, że na koniec ubiegłego roku eksport spadł o 28,3% do 425,1 mld USD, podczas gdy import wzrósł o 11,7% do 285,1 mld USD. Eksport niesurowcowy nieenergetyczny spadł o 23%, do 146,3 mld USD, pomimo wzrostu wielkości wsparcia: według Rosyjskiego Centrum Eksportu wielkość transakcji handlu zagranicznego z wykorzystaniem instrumentów grupy wzrosła o 33% rok do roku do 17 mld USD, wolumen przydzielonego finansowania wzrósł 1,6-krotnie do 587 mld rubli. A liczba firm, które się o nią ubiegały, wzrosła o prawie jedną czwartą.
Według Międzynarodowej Agencji Energetycznej (MAE) rosyjski eksport ropy i produktów ropopochodnych w lutym był niższy niż w grudniu-styczniu. Łączne dostawy za miesiąc spadły o 140 tys. baryłek dziennie, do 7,6 mln baryłek dziennie, natomiast przychody ze sprzedaży surowców energetycznych spadły o 1% do 15,7 mld USD – spadek fizycznych wolumenów eksportu został częściowo skompensowany wyższymi cenami (baryłka Uralu podrożała w lutym o ponad 4 dolary, do 66,2 dolara, ESPO – o 2,9 dolara, do 76,52 dolara), zmniejszyły się również rabaty.
Rosyjskie dostawy produktów naftowych utrzymały się na porównywalnym poziomie (2,8 mln baryłek dziennie), natomiast eksport ropy naftowej spadł do 4,75 mln baryłek dziennie (szczyt przypadł na grudzień, kiedy eksport osiągnął 5 mln baryłek dziennie). Eksport do Chin wzrósł z 2,4 mln baryłek dziennie do 2,47 mln baryłek dziennie.
Dostawy do Indii spadły o 400 tys. baryłek dziennie, do 1,37 mln baryłek dziennie. MAE zauważa również, że liczba statków, które zostały objęte amerykańskimi sankcjami wzrosła do 41 – mowa o tzw. tankowcach shadow do transportu rosyjskiej ropy.
Miejsce 2 – Indie wstrzymują zakupy ropy naftowej ESPO
Według Kommiersanta Indie, największy nabywca morskich przesyłek rosyjskiej ropy, od dwóch miesięcy nie kupują rosyjskiej ropy klasy premium ESPO, która jest wysyłana z portu w Koźminie. Wcześniej kraj ten gwałtownie ograniczył dostawy innego gatunku ropy premium – Sokoła – ze złóż sachalińskich. Wynikało to z nieporozumień w rozliczeniach naftowych, a także obaw indyjskich nabywców po zaostrzeniu pułapu cenowego na rosyjską ropę.
Indie od dwóch miesięcy nie kupują ropy WSTO, która jest eksportowana drogą morską przez dalekowschodni port Koźmino – wynika z danych Kplera (dostępnych dla Kommiersanta). Choć głównym odbiorcą ropy WSTO są Chiny (800 tys. baryłek dziennie, bpd, w 2023 r.), to Indie były również znaczącym odbiorcą tego gatunku. W ciągu ostatniego roku dostawy WSTO do Indii wynosiły średnio ok. 95 tys. baryłek dziennie, w drugiej połowie 2022 r. – 60 tys. baryłek dziennie.
ESPO to gatunek ropy naftowej o niskiej zawartości siarki (poniżej 0,6%) dostarczany na wschód ze złóż Syberii Wschodniej. Ceny ESPO tradycyjnie opierały się na odmianie dubajskiej. Ponieważ głównym rynkiem zbytu dla tej odmiany była Azja, a także ze względu na jakość, nawet po wybuchu działań wojennych na Ukrainie, ESPO nadal handlowało z niewielkim dyskontem w stosunku do benchmarku. Notowania ESPO , w przeciwieństwie do głównego rosyjskiego eksportu Uralu, zawsze przekraczały pułap cenowy rosyjskiej ropy ustalony przez kraje G7 na poziomie
Miejsce 1 – Rosyjkie rafinerie płoną. Coraz mniej w 1005 działąjących.
Rafineria ropy naftowej w Słowiańsku na Terytorium Krasnodarskim została zaatakowana przez drony. Jedna osoba zmarła, prawdopodobnie na atak serca. Pożar, który wybuchł w wyniku upadku wraku bezzałogowca, został całkowicie ugaszony.
Atak został przeprowadzony około godziny 3:00 nad ranem – poinformowały władze regionalne . „Według ujednoliconej dyspozytorni obwodu słowiańskiego drony zostały zneutralizowane, ale w wyniku upadku jednego z urządzeń wybuchł pożar” – czytamy w raporcie. Pożar ugaśniały 83 osoby, użyto 25 sztuk sprzętu.
Pożar został całkowicie ugaszony. Według władz regionalnych nie było ofiar „w wyniku samego pożaru”. „Według wstępnych informacji, w momencie ataku bezzałogowego statku powietrznego zginęła jedna osoba, wstępną przyczyną śmierci był atak serca” – czytamy w raporcie.
Szef obwodu słowiańskiego Roman Siniagowski oświadczył, że władze organizują posiedzenie komisji ds. zapobiegania i likwidacji sytuacji nadzwyczajnych.
Od początku roku rosyjskie rafinerie wielokrotnie wstrzymywały pracę z powodu awarii sprzętu i ataków zewnętrznych. Dzień wcześniej, 16 marca, drony zaatakowały dwie fabryki w obwodzie samarskim, a w rafinerii w Syzraniu wybuchł pożar. Wcześniej zamknięto rafinerię Rosniefti Tuapse, kompleks Ust-Ługa NOVATEK, rafinerię Niżnonowogrodu należącą do ŁUKOILU oraz rafinerię w Riazaniu należącą do Rosniefti.
